အာဏာသိမ္းျခင္းလား အာဏာရွင္စနစ္ကိုျဖိဳဖ်က္ျခင္းလား

(၁၂. ၈. ၁၅) ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ပါတီတြင္း အေျပာင္းအလဲ အေပၚ ကုလသမဂၢနွင့္ အေမရိကန္ အမတ္မစ္ (ခ်္) မက္ေကာ္နယ္လ္တို႔က စိုးရိမ္မႈရိွေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ အတြင္း တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ ေျပာၾက ဆိုၾကသည္က ထံုးစံအတိုင္း။ သို႔ေသာ္လည္း ထူးထူူးျခားျခားၾကီး ေ၀ဖန္မႈမရိွ။ ထင္ထင္ရွားရွားၾကီး ဖိအားလည္းမရိွ။ ပါတီတစ္ခု အတြင္း ကိစၥဟု သေဘာထားျပီး ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ စိုးရိမ္သည္ဟုသာ အနည္းငယ္ ေျပာသြားသည္။ ဤသည္က နိုင္ငံတကာ အေျခအေန၊ ျပည္တြင္း အေျခအေနအရ မူအားလံုးက စိတ္၀င္စားဟန္ ျပခဲ့ၾကျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာမူ ရွမ္းျပည္နယ္ စည္းရံုးေရး ခရီးစဥ္ကို ရုတ္တရက္ ဖ်က္သိမ္း၍ ျပန္လာသည္။ အျခားနိုင္ငံေရး ေလ့လာသူမ်ား၊ နိုင္ငံေရး သမားမ်ား၏ အင္တာဗ်ဴးမ်ား အရ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး အနာဂတ္ကို ၾကီးၾကီးမားမား ထိခိုက္နိုင္သည္ဟု ဆိုထားသည္ကို မေတြ႔ရ။ ျမန္မာနိုင္ငံ အေၾကာင္း အထူး ေလ့လာ၍ မၾကာခဏ ေရးသားေလ့ ရိွေသာ လာရီေဂ်ဂင္ကလည္း ၂၀၁၅-ေနာက္ပိုင္း သူရဦးေရႊမန္း၏ အခန္းက႑ ေပ်ာက္ကြယ္ နိုင္သည္ဟု ေရးသားခဲ့ဖူးသည္ကို ေတြ႔ရျပီး၊ ယခုေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြကို ထိခိုက္နိုင္စရာ မျမင္ပါဟု The Messenger အင္တာဗ်ဴးတြင္ ဖတ္လိုက္ရသည္။ ဤသည္က ျပည္တြင္း နိုင္ငံေရး အေျခအေန။ အေ၀းေရာက္ သံုးသပ္ၾကသူမ်ားေရာ၊ ျပည္တြင္း ထိေတြ႔ၾကသူမ်ား၏ သံုးသပ္ခ်က္ေရာ နွစ္ခုေပါင္းတြင္ အားလံုးနီးပါးမွာ ယခုျဖစ္စဥ္သည္ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈ၏ လားရာကို တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာင္းလဲ ထိခိုက္စရာ မရိွဟူေသာ အေျဖကို ေပးထားပါသည္။ အာဏာသိမ္းျခင္း မဟုတ္ အာဏာရွင္စနစ္ အစပိ်ဳးျခင္းကို ျဖိဳဖ်က္ျခင္းသာ။ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ပါတီအတြင္း သူရဦးေရႊမန္းကို ပူးတဲြ ဥကၠ႒အျဖစ္မွ ဖယ္ရွားျပီး၊ ဒုတိယ ဥကၠ႒ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေဌးဦးကို ပူးတဲြဥကၠ႒အျဖစ္ ခန္႔အပ္လိုက္ျခင္း အေပၚ အခိ်ဳ႕ေသာ သူမ်ားကအာဏာသိမ္းသည့္ သေဘာျဖင့္ ေရးသားထားၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ရုတ္တရက္ အျမင္မွာ ထိုသို႔ ရိွေနနိုင္ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္က သိမ္းထားသည့္ အာဏာ၊ သို႔မဟုတ္ အာဏာရွင္စနစ္ ထူေထာင္ေနျခင္းကို အမ်ားဆႏၵျဖင့္ ျဖိဳခ်လိုက္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္က သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကသာ အာဏာ အသိမ္းခံရသူ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ဥကၠ႒ အစစ္အမွန္မွာ ဦးသိန္းစိန္သာ ျဖစ္သည္။ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို လိုက္နာ၍ ပါတီနွင့္ ခပ္ကြာကြာ ေနေပးရသည့္ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ဦးသိန္းစိန္ အာဏာ အသိမ္းခံရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အဖဲြ႔အစည္းမ်ား၏ လုပ္ငန္း သေဘာအရ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ခရီးထြက္သည့္ အခိ်န္တြင္ ဒုတိယ ေက်ာင္းအုပ္ကို သူ၏ တာ၀န္မ်ား သူ-မရိွစဥ္အတြင္း ေခတၱခဏ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေစျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ေခတၱခဏ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ဒုတိယေက်ာင္းအုပ္မွာ ေက်ာင္းအုပ္ ျဖစ္လာစရာမရိွပါ။ ေက်ာင္းအုပ္ဟူ၍လည္း ဆို၍မရပါ။ ပါတီညီလာခံမွ တစ္ဆင့္ ျဖစ္လာေသာ ပါတီ ဥကၠ႒၏ တာ၀န္ကို အျခားသူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အား ပါတီညီလာခံျဖင့္သာ အေျပာင္းအလဲျပဳ၍ ရပါသည္။ ယခုအခါ ပါတီဥကၠ႒ တစ္ဦးအေနျဖင့္ သူ၏တာ၀န္ကို အျခားပါတီ ဒုတိယ ဥကၠ႒ တစ္ဦးအား တာ၀န္ ေပးလိုက္ပါသည္။ ပါတီဥကၠ႒ တစ္ဦး၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အရ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါ၏။ ထိုေၾကာင့္(၁၂. ၈. ၁၅) ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ပါတီအတြင္း ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမွာ အာဏာသိမ္းျခင္း မဟုတ္၊ အသိမ္းခံထားရေသာ အာဏာကို ျပန္လည္ရယူ၍ အျခား တစ္ဦးတစ္ေယာက္သို႔ တာ၀န္ လဲႊေပးလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အာဏာရွင္စနစ္ အစပိ်ဳးခဲ့သည္။ ၂၀၁၁-ေနာက္ပိုင္း အာဏာသံုးရပ္ ျဖန္႔ခဲြက်င့္စဥ္ကို ျမန္မာတို႔ က်င့္သံုးခဲ့ၾကသည္။ ရင့္ရင့္က်က္က်က္မရိွ ၾကေသးေသာ္လည္း၊ အေတာ္အတန္ က်င့္သံုးနိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အာဏာသံုးပါးကို ခဲြျခားက်င့္ၾကံရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဥပေဒျပဳေရးဘက္တြင္ တစ္စတစ္စ အာဏာနီ က်င့္ၾကံမႈ အားေကာင္းလာျပီဟု အမတ္မင္းမ်ားထဲပင္ ဆိုလာၾကသည္။ နိုင္ငံေရး ေ၀ဖန္ၾကသူ အခိ်ဳ႕ကလည္း ဤအခ်က္ကို ေထာက္ျပ ခဲ့ၾကပါေသးသည္။ ဥပေဒျပဳေရး က႑တြင္ Law Making Power ဟူ ေသာ ဥပေဒျပဳသည့္ ပါ၀ါသာရိွပါ၏။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ကဲ့သို႔ Executive Power မိ်ဳး ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ (Firing Power) မိ်ဳး ေပးမထားေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ဥပေဒျပဳေရး အေနျဖင့္ တစ္စနွင့္ တစ္စ Executive Power ကို တိုးခဲ်႕ အသံုးျပဳလာသည္ကို ေတြ႔လာရပါ၏။ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္မ်ားဟု သေဘာထားေသာ သမၼတကို ပါတီတြင္းမွ ဖယ္ရွားေရး ၾကိဳးစားမႈမ်ား တျဖည္းျဖည္း တိုးျမွင့္လာသည္။ ထို႔အျပင္ သမၼတအား ဤပထမ သက္တမ္း အတြင္းမွာပင္ စြပ္စဲြျပစ္တင္၊ Impeachment ျပဳလုပ္ရန္ ၾကိဳးစားလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သမၼတကို တပ္မေတာ္က ေထာက္ခံထားသည္ ျဖစ္၍ မ်ားစြာ ခိ်န္ဆေနရဟန္သာ ရိွသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက အေစာၾကီးကတည္းက သမၼတကို ဖယ္ရွားထားျပီးသား ျဖစ္ေနနိုင္ပါသည္။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးဟု ဆိုေသာ္လည္း ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒သည္ ဥပေဒကို လိုက္နာျခင္း မရိွခဲ့ေခ်။ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒခံုရံုး၏ အဆံုးအျဖတ္ကို မနာခံဘဲ ခံုရံုးကိုပင္ စြပ္စဲြျပစ္တင္ ျဖဳတ္ခ်ခဲ့သည္။ ဥပေဒျပဳသူက အကိ်ဳးစီးပြားအတြက္ ဥပေဒကို ဘာမထီ ခိ်ဳးေဖာက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ မ်ားစြာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ခဲ့ပါသည္။ အေရးၾကီး အဆိုမ်ားကို အဂၤါရပ္နွင့္မညီ မိမိဆႏၵသေဘာျဖင့္ လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို အေရးၾကီး အဆိုမ်ား တင္သြားခဲ့သည္။ ဥပေဒ နားလည္သူမ်ားက ေထာက္ျပျပီး၊ နိုင္ငံေရး ေလ့လာသူမ်ားက သတိေပးေနသည့္ ၾကားကပင္ အေရးစိုက္ရန္ မလိုဟူေသာ သေဘာထားျဖင့္လား မသိ။ အေရးၾကီး အဆိုကိုလိုလွ်င္ လိုသလို တင္သြင္း ေစခဲ့သည္။ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ခိ်ဳးဖာက္ျခင္း ျဖစ္ျပန္သည္။ ၀န္ထမ္းမ်ား ခန္႔အပ္ျခင္း၊ လစာတိုးျခင္း၊ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း စသည္မ်ားမွာ အစိုးရမ်ား လုပ္ရမည့္ အလုပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးသိန္းစိန္၏ သေဘာဆႏၵမပါ။ ဥပေဒျပဳေရးဘက္က စိတ္တိုင္းက် ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ျပန္ပါသည္။လႊတ္ေတာ္တြင္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေဆြးေႏြးေနစဥ္ ဘ၀င္မက်သူကို ေဆြးေႏြးမႈ ရပ္တန္႔ ခိုင္းသည္မ်ားပင္ ရိွလာခဲ့ပါသည္။ (Legislative Power) ကို တလဲြသံုး၍ သမၼတအား ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ပါတီတြင္းမွ ဖယ္ရွားေရး၊ သမၼတအျဖစ္ ျပန္လည္ အေရြးမခံနိုင္ေရး အထိပင္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါ၏။ တပ္မေတာ္ကို ျပည္သူတို႔ လက္ညိွုးထိုးေအာင္ မလုပ္သင့္ေသာ မဲခဲြမႈကို အတင္းအက်ပ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျပန္သည္။ သမၼတကို ၀န္ၾကီးမ်ား ရိုေသၾကပါ၏။ သို႔ေသာ္ မေၾကာက္ရံြ႕ၾက။ ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြး၍ ရသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒၏ မ်က္နွာအမူအရာကိုသာ ၾကည့္ေနၾကရသည္။ သမၼတထက္ မ်ားစြာ ပိုေၾကာက္ရံြ႕ ေနၾကရသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ‘စိတ္ေတာ္သိ’ ယဥ္ေက်းမႈမွာ လႊတ္ေတာ္အတြင္း တျဖည္းျဖည္း အားေကာင္းလာျပီဟု လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားထဲမွပင္ျပန္၍ သတိေပးမႈမ်ား ရိွလာခဲ့ပါသည္။ ဆိုရလွ်င္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္သည္ အမိ်ဳးသား လႊတ္ေတာ္နွင့္ မတူဘဲ သီးသီးျခားျခား အာဏာရွင္စနစ္ ေခါင္းေထာင္လာခဲ့ျပီး၊ အာဏာနီ တည္ေဆာက္မႈမ်ား တိုးပြား လာသည္ကို ေတြ႔လာရပါသည္။ ဥပေဒကို အကိ်ဳးစီးပြား အတြက္ အသံုးခ်ခဲ့သည္။ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအရ သမၼတတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ အတြင္း မိမိပါတီ၏ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ခြင့္ မရိွေစရဟု ျပ႒ာန္ထားပါသည္။ ဤအခ်က္ေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဥပေဒကို အသံုးခ်ကာ မိမိတို႔၏ အကိ်ဳးစီးပြားကို ပံုေဖာ္ခဲ့ၾကသည္ဟု ျမင္သည္။ Letter of Law နွင့္ Spirit of Law ကို ခဲြျခားနိုင္လွ်င္မ်ားစြာ ရွင္းလင္းလွပါသည္။ ဥပေဒ၏ အနွစ္သာရအရ သမၼတ၏ အရိွန္အ၀ါျဖင့္ သူ၏ပါတီကို မေလ်ာ္ၾသဇာသံုး၍ အကိ်ဳး ေက်းဇူးမျဖစ္ရန္ ဟန္႔တားခဲ့ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္မပိုေခ်။ ပါတီတစ္ခု အတြင္း CEC, EC ေနရာခ်ထားမႈနွင့္ ေရြးေကာက္ခံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား သတ္မွတ္ျခင္းသည္ မ်ားစြာ အေရးၾကီးသည့္ ကိစၥျဖစ္ျပီး၊ ပါတီဥကၠ႒၏ သေဘာထားကို ရယူရပါမည္။ ယခုပါတီဥကၠ႒၏ သေဘာထားကို ရယူျခင္း မရိွသည့္အျပင္ ပါတီဥကၠ႒နွင့္ ၀န္ၾကီးမ်ား ကိုယ္တိုင္ မိခင္ပါတီမွ ၀င္ေရာက္ အေရြးခံခြင့္ ဆံုးရံႈးေနၾကရသည့္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ကို ေဆာင္းပါးမ်ားစြာတြင္ ေဖာ္ျပထားျပီး ျဖစ္၍ အက်ယ္ မေရးလိုေတာ့ပါ။ ထို႔ထက္ပို၍ CEC အခိ်ဳ႕ကို ေဘးထုတ္လိုက္ေၾကာင္း ေတြ႔ရျပီး၊ တိုင္းေဒသၾကီး/ျပည္နယ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္မ်ားလည္း မ်က္ခံုး လႈပ္ေနၾကသည့္ အေျခအေန ျဖစ္လာခဲ့ပါ၏။ မိမိ၏ လူမ်ားဟု ယူဆထားသူမ်ားကိုသာ ေရြးေကာက္ခံ ေနရာခ်ထားျပီး၊ သမၼတ၏ လူဟုယူဆသူမ်ားကို အနည္းငယ္သာ လက္ခံခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီ၏ အကိ်ဳးတစ္ခုတည္း အေပၚမွာသာ မွန္ကန္စြာ ၾကည့္ရႈ ရပ္တည္ခဲ့လွ်င္ All Inclusive ကို က်င့္သံုးနိုင္ရမည္ဟု ျမင္ပါသည္။ လက္ေတြ႔တြင္ကား ထိုသို႔မဟုတ္။ အမိ်ဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးဟု ဆိုထားေသာ္လည္း ပါတီတြင္း ရင္ၾကားေစ့ေရးကိုပင္ မေဆာင္ရြက္ နိုင္ေတာ့ဘဲ ပါတီတြင္း ‘ရန္-ငါ’ ခဲြျခားမႈပို၍ အရိွန္ေကာင္းလာမည္ကိုသာ ေတြ႔ရပါ၏။ အေတာ္မ်ားမ်ား နိုင္ငံေရး ပါတီမ်ားက ကိုယ္စားလွယ္ အမည္မ်ား ျပဳစု ျပီးထားၾကေသာ္လည္း ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ပါတီတြင္း ညိွနိႈင္း မရနိုင္ေသးမႈက ေရြးေကာက္ပဲြ သတ္မွတ္ခိ်န္ နီးလာသည္ အထိ ေျပလည္မႈ မရေသးသည့္ သေဘာျဖစ္ျပီး၊ ထိုသတင္းက ျပင္ပသို႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထြက္လာခဲ့ပါ၏။ သက္ေရာက္မႈ အခိ်ဳ႕ရိွလာမည္။ မ်ားစြာ သင္ခန္းစာယူဖြယ္ရာ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ ျမန္မာတို႔ အကိ်ဳးစီးပြား အေျချပဳ အင္အား ၾကီးမားဆဲ ရိွေနေသးသည္ကို ေတြ႔ေနရပါေသးသည္။ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ပါတီတြင္း ျဖစ္ပ်က္မႈက လာမည့္ ေရြးေကာက္ပဲြကို မထိခိုက္ နိုင္ေစေသာ္လည္း၊ ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္အေပၚ တစ္စံုတစ္ရာ သက္ေရာက္မႈ ရိွေစမည္ ကေတာ့ အမွန္ပင္။ ပါတီတြင္း စည္းရံုးေရး ေကာင္းစြာ မလုပ္နိုင္ေသာ ပါတီကို ျပည္သူတို႔ ယံုၾကည္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ ေလ်ာ့က်မည္ ကေတာ့အမွန္ပင္။ သုေတသနမ်ား အရ ဦးသိန္းစိန္ အေပၚ ေထာက္ခံမႈ (၇) ရာခိုင္နႈန္းနွင့္ ဦးေရႊမန္း အေပၚ ေထာက္ခံမႈ တစ္ရာခိုင္နႈန္းဟု ဆိုထားေသာ္လည္း၊ ဦးေရႊမန္းကို ေထာက္ခံသူမ်ား၏ မဲမ်ား ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ရရိွရန္ မေသခ်ာေတာ့ပါ။ ထိုမဲမ်ားက အျခား ပါတီတစ္ခုခုသို႔ ေရာက္သြားၾကပါလိမ့္မည္။ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ရရိွနိုင္ေသာ မဲအေရအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာ က်ဆင္းပါလိမ့္မည္။ စစ္တမ္းမ်ားအရ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးမွ NLD ကို ေအာင္နိုင္ရန္ မလြယ္ကူပါ။ ယခုအေျခအေနက ျပည္ခိုင္ျဖိဳး ရရိွနိုင္မည့္မဲကို ပို၍အက်ပ္အတည္း ေတြ႔ေစပါလိမ့္မည္။ ကံေကာင္းသည္က NLD အတြင္း၌လည္း ၾကီးၾကီးမားမား ျပႆနာမ်ား ရိွေနသည္ျဖစ္ရာ NLD ကို ၁၉၈၈-မွ ယေန႔အခိ်န္အထိ အျမင့္မားဆံုးေသာ စိန္ေခၚမႈ ျဖစ္ေစခဲ့ျပီး ယံုၾကည္မႈ အနိမ့္ဆံုးသို႔ က်ေနေသာ အခိ်န္နွင့္ တိုက္ဆိုင္ေနျပန္ပါသည္။ ထိုမဲမ်ားသည္ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးမဟုတ္၊ NLD မဟုတ္ေသာ တတိယ အင္အားစု ပါတီမ်ားထဲ စီး၀င္သြားနိုင္ပါသည္။ ဆိုရလွ်င္ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးသည္ လည္းေကာင္း၊ NLD သည္ လည္းေကာင္း ယခင္ရလဒ္မ်ားကဲ့သို႔ ျပတ္ျပတ္ သားသား အနိုင္ရမႈမိ်ဳးကို မေမွ်ာ္မွန္းနိုင္ၾကေတာ့ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း ျပည္ခိုင္ျဖိဳးထက္ NLD က အသားစီးရျမဲ ရရိွထားသည္ဟု ျခံဳငံု၍ေတာ့ သံုးသပ္နိုင္ပါသည္။ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးအတြင္း ပဋိပကၡမ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ NLD အတြင္း ပဋိပကၡမ်ားသည္ လည္းေကာင္း လာမည့္ ေရြးေကာက္ပဲြ၏ မဲရလဒ္မ်ားကို တစ္စံုတစ္ရာ သက္ေရာက္မႈ ရိွလာနိုင္သည့္ လကၡဏာမ်ားက တျဖည္းျဖည္း ပို၍ ထင္ရွားလာခဲ့ပါသည္။ ထိုပါတီၾကီး နွစ္ခုအေနျဖင့္ အျခား မည္သည့္ ပါတီမ်ားနွင့္ မဟာမိတ္ ျပဳနိုင္မည္ ဆိုသည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္က ၂၀၁၅-၏ အေျဖတစ္ခုဟု ျမင္လာရပါသည္။ ပါတီတစ္ခုသည္ အျခားပါတီမ်ား မယွဥ္သာေအာင္ အားေကာင္းခဲ့လွ်င္ အာဏာရွင္စနစ္သို႔ တစ္ဖန္ ျပန္လည္၍ တြန္းပို႔သလို ျဖစ္တတ္ျပီး၊ ပါတီအားလံုး မတိမ္းမယိမ္းျဖင့္ အင္အားခ်ည့္နဲ႔ ေနၾကျပန္လွ်င္လည္း ညြန္႔ေပါင္းပံုစံျဖင့္ ဖဲြ႔စည္းၾကမည္ ျဖစ္ရာ ျဖစ္လာမည့္ အစိုးရမ်ားမွာ Strong Government ျဖင့္ အလွမ္း ေ၀းေနပါလိမ့္ဦးမည္။ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးသည္ လူအမ်ား ျငီးေငြ႔လာေသာ ပါတီျဖစ္ျပီး၊ NLD မွာမူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အလြန္ ကာလအတြက္ စိုးရိမ္စိတ္ ၾကီးၾကီးမားမား ရိွထားရေသာ ပါတီ ျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။ ပါတီတစ္ခုခုတြင္ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ ရိွေသာ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးဦး ဦးေဆာင္နိုင္ပါက ျမန္မာ့ နိုင္ငံေရး အတြက္ အလင္းတန္း တစ္ခု ျဖစ္လာနိုင္ဖြယ္ရာ ရိွပါသည္။ ထိုသို႔ပါတီ သံုးေလးခုေလာက္ ျဖစ္ထြန္းလာဖို႔ ေကာင္းသည္။ သို႔မွသာ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး အနာဂတ္ကို ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္းျဖင့္ ပံုေဖာ္ထုဆစ္ သြားနိုင္မွာ ျဖစ္သည္။ မည္သို့ဆိုေစ ေလာေလာဆယ္ ျဖတ္သန္းၾကရမည္မွာ ၂၀၁၅-ေရြးေကာက္ပဲြ ျဖစ္ေနသည္။ နွစ္လေက်ာ္မွ်သာ လိုပါေတာ့၏။ ဤမွ်နီးကပ္လာသည့္ အခိ်န္အတြင္း အၾကီးမားဆံုးေသာ ပါတီၾကီး နွစ္ခုစလံုးက သူ႔ျပႆနာနွင့္ သူျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္အတြက္ အားရဖြယ္ရာ မရိွေခ်။ ေလာေလာဆယ္ လူအမ်ား စိတ္၀င္စား ေနၾကသည္မွာ ၂၀၁၅-ေရြးေကာက္ပဲြထက္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ဦးေရႊမန္း၏ အနာဂတ္ ျဖစ္လာပါသည္။ ဦးေရႊမန္း အေနျဖင့္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ တြင္ဆက္လက္၍ ရိွေနမည္လား၊ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး၏ ဒုတိယဥကၠ႒ ရာထူးတြင္ မရိွေတာ့ဘဲ သာမန္ ပါတီ၀င္ တစ္ဦးအျဖစ္ ေလွ်ာ့က်သြားျပီ ျဖစ္၍ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးတြင္ ဆက္ရိွေနဦးမည္လား ဟူသည့္ အေပၚ အမ်ားက အေတာ္ စိတ္၀င္စားေနၾကပါ၏။ အခိ်ဳ႕ကလည္း ျပႆနာမ်ား ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ရိွလာသည့္ အခါတြင္ ဦးေရႊမန္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ေခၚယူ၍ ပါတီ ေျပာင္းသြားနိုင္သည္ ဟူေသာ သံုးသပ္ခ်က္မ်ားလည္း ရိွလာပါသည္။ ၂၀၁၅-တြင္ ျဖဴးျမိဳ႕နယ္၌ အမည္စာရင္း ေပးသြင္းထားေသာ ဦးေရႊမန္း အေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြကိုပင္ ဆက္လက္ ယွဥ္ျပိဳင္ပါဦးမည္ လားဟူေသာ သိလိုသူမ်ားကလည္း မနည္းပါေခ်။ ေရြးေကာက္ပဲြ မယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့လွ်င္မူ၊ သို႔မဟုတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ၌ အနိုင္မရလွ်င္မူ ဦးေရႊမန္း အေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္း ေနရာရစရာ မရိွေတာ့ပါေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း NLD အမ်ားစုအနိုင္ရပါက ဦးေရႊမန္း အေနျဖင့္ Executive ဘက္တြင္ ေနရာတစ္ခု ရလာနိုင္စရာေတာ့ ရိွေနျပန္ပါေသးသည္။ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးမွာ Alternative မ်ား ယခင္ကထက္ ပို၍ မ်ားလာသည္ ကေတာ့ အမွန္ပင္။ မည္သို႔ဆိုေစ စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ ေကာင္းလာခဲ့ျပီး၊ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး ကံၾကမၼာ မည္သို႔ အလွည့္အေျပာင္းမ်ား ျဖစ္လာမည္မွာ ပင့္သက္ တရိႈက္ရိႈက္ အေျခအေန သို႔ေတာ့ ေရာက္ရိွ တြန္းပို႔ ခံလိုက္ရပါသည္…။ Credit By:The Messenger News ေနဇင္လတ္